نشسته ایم در غیاب آفتاب
و از تمام آسمان،
فقط تگرگ می شویم؛
سرد و سهمگین.
نگاه کن.
به نام زندگی،
شبیه مرگ می شویم.
« فاطمه صمدی »
از دشمن و از دوست بریدیم آخر.
پشت سرمان حرف شنیدیم آخر.
جز مرگ که آمد و به ما پشت نکرد
از هیچ کسی خیر ندیدیم آخر.
« ایمان مرصعی »
با سنگ شکستیم سر فردا را.
با شیشه بریدیم رگ دنیا را.
لب تر بکنیم، آسمان می ترکد.
انگار که دست کم گرفتی ما را.
« ایمان مرصعی »
چراغهای خاموش لنگرگاه،
پلهای معلق ویران،
تکه چوبهای قدیمی در آب شناور.
دریا!
خاطره پیاده رویهای بعد از ظهرمان را
پس بده.
« مرضیه عابدینی »