زندگی پنج حرفی غریبیست.
روی صندلیهایمان می نشینیم،
چای می خوریم
و به زندگی عادت می کنیم
و در یک ظهر آفتابی،
کنار دریاچه ای آرام،
زیر یک سایبان بزرگ،
به خواب می رویم.
« علیرضا لبش »