پیش از تو ستم بود و پلیدی غالب،
مغلوب امید و ناامیدی غالب.
شد زنده به گور با حضورت ظلمت.
شب پر زد و شد صبح و سپیدی غالب.
« بابک حسین زاده برجوئی »