دستهایت را بالا بگیر.
باز هم تمنا کن
آن چه را که می خواهی
همچون درختان به ستایش
و تماشا کن
آن چه را که شاباش می دهد
همان خدای مهربانی
که زمینی را
به خاطر لبخند غنچه ای،
خیس از باران می کند.
« عرفان مرادی »