وعده دادی
که مرا خواهی برد
تا بالای ابرها،
غرق در گوهر باورها،
سوار بر شهابی تیزرو،
غوطه ور در کهکشانی زیبا،
زیر چتری از ماه
و آوائی از ستاره.
قاصدک رفت.
آسمان تاریک شد.
« لیلا میثمی »