آسمان ابری شد.
نم باران بارید.
بوی کاگل تا کجاها که نرفت!
بوی یاس از سر پرچین بگذشت.
چلچله بوسه به گل داد و پرید.
گل نیلوفر دید، خندید.
کوچه هم حال غریبی دارد؛
نم باران،
بوی یاس و
سر پرچین،
بوسه چلچله و نیلوفر.
به گمانم که قیامت شده بود.
« عباس عابد »